Giuli Rosselmini Gualandi Palace – Pisa

Giuli Rosselmini Gualandi Palace, ligt in Pisa Lungarno Gambacorti, vlakbij de Lombard kerk van Santa Cristina. Het onlangs werd bekend als het Paleis vanwege de blauwe kleur dell’intonacatura en herstelde de naam van het museum centrum gebouwd in een aantal van de kamers binnen.

De eerste sporen dateren uit de vroege Middeleeuwen (achtste eeuw), in de vorm van een landelijke nederzetting in de buurt van de genoemde kerk, vlakbij de een brug, de stenen brug die toegang toegestaan ​​om de stad uit de gebieden ten zuiden van de rivier de Arno genoemd, langs de de oude Via Emilia Scauri (de huidige Via San Martino en Toselli). Tijdens de restauratie werkzaamheden door de Fondazione Cassa di Risparmio di Pisa, die hij gekocht door graaf Giulio, vandaar de naam, kwam aan het licht een deel van de oude bestrating van de straat, op plaatsen Sestini baksteen visgraat , met zijn bestrating, dateert uit de twaalfde eeuw en een massieve muur structuur, die deel uitmaakt van een verdedigingstoren, met zijn karakteristieke spitsboog opening, gemaakt van steen, daterend van rond verrucana de laatste jaren van de elfde eeuw.

Hij werd lid van de gemeente Pisa, na 1155, toen zij de bouw van de oudste bewaard gebleven middeleeuwse stadsmuren in Italië te beginnen, onder het consulaat van Coconut Griffi, het hele huis wordt versterkt door en toren-huizen, zoals in de rest van de stad, ook wel de stad een duizend torens, teken van een groeiende welvaart en macht van de Maritieme Republiek.

Op 14 november 1356 de doge John Lamb, eigenaar van verschillende woningen in het gebied, verkregen door de oudsten van de stad toestemming tot op zekere hoogte op dit gebied. Dit leidt tot de eerste kern van het gebouw, of domus, een structuur die bestaat uit grote stenen pilaren verrucana, twee of meer modules samen om spitsbogen vorm, gevuld met baksteen en versierd met een honkslag en verticale raamstijlen openingen in het patroon van de naburige gebouwen Gambacorti en leerlingen.

Tijdens de eerste Florentijnse overheersing tussen 1406 en 1494 onderging het gebouw aanzienlijke veranderingen, gezien de daling van de familie Dell’Angello. Na de verhuizing naar de stad aan het eind van de veertiende eeuw, werd het eigendom van de Republiek van Florence, die hij gebruikt als hoofdkwartier voor de vijf toezichthouders bewakers bezetten de stad, tot aan terug te keren naar het eigendom van Giovan Bernardino Lamb.

Pisa in 1494, met de hulp van Karel VIII, koning van Frankrijk, het herwinnen van de vrijheid van Florence en het Palazzo Giuli gebeurt er recht in een van de belangrijkste evenementen voor de inwoners van Pisa. De koning komt in de 08 november 1494 in Pisa met een leger van drieduizend ruiters, en is gehuisvest in het Palazzo D’Via Appia, voor wie de Pisani eisten vrijheid van de vijand. Garantie van de vrijheid om te vragen wie keerde in juni 1495, toen koning werd opnieuw in de stad, op een groot bal dat gehouden werd recht in het paleis Giuli, waarin al de mooiste vrouwen van de adel pisa presenteerde zich voor de koning, bedelen, dat hield de belofte bedrijf het voorgaande jaar, waaronder de goed herinnerde Camilla Lante. Helaas, ondanks beloften, Pisa verliest weer in 1509 ten gunste van de vrijheid van Florence, die van toepassing zijn in de tijd een beleid wijzigingen ter voorgoed veranderen het gezicht van de stad en om elke verwijzing te verwijderen om het glorieuze verleden Republikeinse.

Tegen het einde van de zestiende eeuw werd het complex getransformeerd door de families Sancasciano en tekst. Het was Emilio Del Testa, die radicaal in 1593 het gebouw getransformeerd van domus middeleeuwse weelderige paleis in de late Renaissance, door toepassing van een sobere inrichting van de gevel, gewoon versierd met stenen inserts, in de tweede helft van de achttiende eeuw werd onderworpen aan verdere veranderingen door Agostini familie, die de eerbiedwaardige erfde in 1745 en verkocht het aan Dr verhuurd Ontworpen Cesare, directeur van de Griekse Russian Imperial College, in opdracht van de keizerin Catharina II in 1773.

Het was ter ere van de grote Russische artistieke seizoen, dat de grote Italiaanse meesters zag aan het hof van de tsaar te ontwerpen en te versieren indrukwekkende paleizen in St. Petersburg, werd het paleis gemaakt om te schilderen met de karakteristieke blauwe kleur, of kleur van de lucht, toegepast op paleizen Petersburg om de formulieren te verzachten. In die tijd het gebouw werd gedreven door een zeer intense sociale en culturele leven. In 1774 werd bijgewoond door prinses Yelizaveta Alekseyevna Tarakanov (1753-1777), die beweerde de dochter van Alexei en keizerin Elizabeth I Razumovskij zijn: verdacht van complot tegen de keizerin Catharina II, was er ontvoerd in februari 1775 te worden terug te voeren op zijn vaderland door admiraal Alexei Orlov, commandant van de Russische Keizerlijke Vloot basis in Livorno voor de oorlog tegen het Turkse Rijk. In 1781 Ekaterina Daskova daar woonde (1744-1810), directeur van de Russische Academie van Wetenschappen, die heeft nagelaten een beschrijving van de stad, het spel van de brug en het paleis in zijn memoires.

De huidige kleur is gekozen tijdens de restauratie van de gevel toen het werd ontdekt dat er een fragment van het schilderen van de late achttiende eeuw, en toegepast naar aanleiding van de techniek van het fresco schilderen.

In 1788 het Blue Palace wordt verkocht aan de familie door Agostini Del Testa naar het Witte Paleis Tilli broers (neven en erfgenamen van de botanicus Michelangelo) te kopen en toe te voegen aan de Rode Paleis (nu bekend als het Paleis dell’Ussero), en daarna zal worden gekocht door de familie wapen -Cambini, die zal uitvoeren belangrijke nieuwe werken, waarvan de prachtige overblijfselen van de vierkante kamer deur van het groteske, met daarboven het wapen, meesterlijk uitgevoerd door Antonio Niccolini, een duidelijk teken van culturele en artistieke vurigheid dat Pisa leefde in de negentiende eeuw. De rekeningen zijn Archinto Milanese eigenaren van het gebouw voor een groot deel van de negentiende eeuw, tot in 1861 Ferdinand, graaf Domenico di Giuli kocht het voor de figuur van 50.000 pond, die aanleiding geeft tot een restauratie-campagne die leidde tot het paleis tot zijn huidige omvang, en door de integratie van een deel van de steeg, tussen het paleis en de aangrenzende Palazzo Casarosa (ook geïntegreerd als een geheel), en het opbouwen vanuit het niets een vleugel van het gebouw aan de symmetrische gevel eeuw te maken.

Het gebouw is een periode van pracht en praal ondergaan, elke kamer is ingericht en onlangs gerenoveerd, dankzij de tussenkomst van de kunstenaar Nicola Pisano Torricini, die in 1884 hij versierde de prachtige bibliotheek van graaf Giulio, op de begane grond, is de ruimte nu de altaarstukken, die geeft de polyptiek Agnano (Pisa) Cecco di Pietro laatste decennium van de veertiende eeuw en de kopie, gemaakt in 1930 door de Italiaanse beroemdste vervalser van de twintigste eeuw, Federico Joni Icilio. Nicholas Torricini is de coördinator van een grote restauratie-campagne, die in 1903 eindigt met de opening van de Rode Zaal, of eetzalen, in een dans gehouden in Pisa verfijnd door graaf Giulio.

Het Museum

Het paleis werd bewoond door graaf Giulio tot 2001 en, ondanks het feit geworden een hinderlaag voor de geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog, heeft veel schade. De Fondazione Cassa di Risparmio di Pisa, die heeft verplaatst haar hoofdkantoor, kocht om er een centrum van cultuur en kunst, genaamd BLUE – Centrum voor Kunst en Cultuur.

Binnen kunt u een bezoek van de begane grond en de begane grond, dat de belangrijkste meesterwerken van de Spaarbank Foundation Collection, die kunstenaars als Cecco di Pietro, Taddeo di Bartolo, Benozzo Gozzoli, Vincenzo Foppa, Aurelio Lomi, het bevat verklaart Cigoli, Orazio Gentileschi, Artemisia Gentileschi, Giovanni Battista Tempesti, Jean Baptiste Desmarais, Joseph Bezzuoli, Luigi Gioli en een rijke collectie van de twintigste-eeuwse kunst, met name Umberto Vittorini, Mino Rosi, Ferruccio Pizzanelli en Fortunato Belloni, lid van de Tweede Futurisme. Het verzamelen van de Cassa di Risparmio di Pisa Simoneschi maken ook deel uit van de collectie, die een uitgebreid repertoire van Oudheden en een grote muntenverzameling en een collectie van houtsneden, etsen en litho’s door de grote kunstenaar van Pisa Giuseppe Viviani omvat. De kamers zijn ingericht in achttiende-eeuwse stijl, met antiek meubilair en stoffering.

Andere kamers van het gebouw zijn gereserveerd voor tijdelijke tentoonstellingen die zich voordoen met enige regelmaat.

Bron: Wikipedia